“Kunnen we geen lockdown of straatverbod invoeren voor jongelui. Wie niet horen wil moet voelen.” Mijn nekharen gingen van deze vraag rechtovereind staan. Gaat het hier over dezelfde jongeren die maanden thuis hebben gezeten, in onzekerheid over hoe zij hun tentamens/proefwerken gaan halen? Of de jongeren die hun baan verloren zijn doordat horecagelegenheden moesten sluiten en hen niet konden betalen? Of zijn dit de jongeren die hun sociale leven volledig naar zoom hebben verplaatst?
Ik merk dat de maat nu vol is. Het wegcijferen van jongeren als grote boeman in deze crisis. Middelbare scholieren met een achterstand in het onderwijs. Studenten met een oplopende studieschuld en niet optimaal onderwijs. Jongeren die mentale problemen hebben ontwikkeld door stress, eenzaamheid en gebrek aan begeleiding. Dat zijn gevolgen waarvoor je het virus niet hoeft op te lopen.
Niet alle jongeren hebben lak aan het virus en de maatregelen. Niet alle jongeren staan op illegale feesten. Niet alle jongeren #doennietmeermee. We moeten deze crisis met z’n ALLEN doorstaan. Dus dat betekent ook: zonder tegenstribbelen allemaal een winkelkarretje, niet met z’n tweeën de wekelijkse boodschappen doen. Ook als dat het enige uitje van de week is. Wees lief voor elkaar, de jongeren en de zaterdaghulp die uw winkelkarretjes schoonmaakt.
