“Warum nenne ich Herrn Höcke einen Nazi? Weil er einer ist!” Harde woorden van het CDU. Je kan ze niet verwijten de andere kant op te kijken wanneer er samengewerkt wordt met extreemrechts.
Duitsland staat niet op zichzelf. Door heel de westerse wereld verschuift de politiek naar de polariserende flanken. Alleen al in januari. In Ierland werd de links-nationalistische Sinn Fein, ondanks IRA-banden, de grootste. In Slowakije wonnen de Neofascisten flink. En in de VS lijkt Bernie Sanders de democratische nominatie in de wacht te slepen. Zijn concurrenten beschouwen hem als marxist.
Wat opvalt is dat vooral jongeren de extreme flanken steunen.
Iemand die zich hiermee bezig houdt, is Bas Heijne. Onlangs mocht ik met hem het podium delen om het te hebben over de vraag hoe het kan dat het politieke midden zijn charme verliest. In zijn nieuwe essay mens/onmens beschrijft hij twee problemen. Subjectieve beleving is leidend. Werkelijkheid en beleefde werkelijkheid worden meer dan ooit verward. Daarnaast ziet Heijne een visieloos en niet uitgedaagd liberalisme.
Tekenend hiervoor is hoe Baudet complottheorieën over de EU de Kamer in slingert. Wordt hij daar op aangesproken dan is het woord complot ‘semantisch meerduidig’. Ook de parlementaire enquêtecommissie over ongewenste beïnvloeding uit onvrije landen stond vorige maand machteloos. (Bewust?) botsende definities van salafisme en het islamitisch huwelijk maakten goed onderzoek moeilijk.
In het licht van de Bergrede geeft Heijne hier oplossingen voor. Hij spoort aan het gesprek aan te gaan met onbekenden en botsende wereldbeelden.
Maar geeft de Bergrede ook niet antwoord op dat tweede probleem?
“Jullie zijn het zout van de aarde. Maar als het zout zijn smaak verliest hoe kan het dan weer zout worden? Het dient nergens meer voor het wordt weggegooid en vertrapt.” Mattheüs 5:13
“Zout is goed! Maar als het zout zijn kracht verliest, hoe zullen jullie het dan zijn kracht teruggeven? Zorg dat jullie het zout niet in jezelf verliezen en bewaar onder elkaar de vrede.” Marcus 9:50
Niet alleen duidelijk wijzen op de feiten en de onwaarheden zoals de Duitse CDU doet is de oplossing. Wil het politieke midden de jonge generatie trekken, dan zal zij ook weer de smaakmaker moeten worden.
Deze column verscheen eerder in Het Goede Leven
