Wees eerlijk over de staat van de Europese begroting!

De begroting van de Europese Unie is complex. Volgens het Verdrag van Maastricht (1992), mag de EU geen begrotingstekort kennen en mag de EU ook niet zelf geld op de kapitaalmarkt ophalen. Tegelijkertijd hebben individuele lidstaten een politiek belang om hun bijdrage aan de EU begroting zo klein mogelijk te houden.

Om toch een bepaalde stabiliteit te bieden wordt er onder meer gewerkt met een Meerjarig Financieel Kader, waarbinnen de EU-lidstaten elke 7 jaar afspraken wat voor de komende periode een prioriteit is. Ook dan komt het voor dat een begroting aan het einde van de 7-jarige periode niet helemaal meer klopt – bijvoorbeeld omdat er extra uitgaven zijn gedaan of omdat een land met slimme politiek extra korting heeft bedongen. Op het moment dat de begroting niet meer klopt moeten alle lidstaten extra geld betalen om de begroting weer kloppend te maken.

In 2013 bleek dat er inderdaad een gat was ontstaan in de Europese begroting. Temidden van de razende eurocrisis was dit begrotingsgat een politiek gevoelig onderwerp. Het Nederlandse kabinet was daarom selectief in haar communicatie naar burgers en gaf weinig context over het proces via welke het begrotingsgat kon ontstaan. Het selectief informeren van burgers was het CDJA een doorn in het oog.  In deze resolutie roepen wij daarom alle Europese lidstaten, inclusief Nederland, op om zich te houden aan aangegane overeenkomsten. Daarnaast moeten de Europese instituten spaarzaam met geld vanuit de Europese begroting omgaan, en strakker toezicht houden op Europese uitgaven. De Nederlandse regering heeft daarbij een plicht om haar burgers eerlijk en transparant te informeren over verwachte tekortkomingen in de Europese begroting en over elke eventueel noodzakelijke Nederlandse bijdrage om deze begroting weer sluitend te maken.