De CDJA-leden zijn divers, actief en gezellig. Maar bovenal: christendemocraat. Maar wat betekent dat voor hen? Met vandaag in de hoofdrol: Ugur Tultak (26).
De 26-jarige Ugur is nog maar sinds september lid, maar al actief in verschillende werkgroepen. Van de werkgroep Justitie en Binnenlands Bestuur tot de werkgroep Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen. Hij toont hiermee aan dat het als nieuweling ook in deze moeilijke coronatijd mogelijk is om een bijdrage te leveren aan het verenigingsleven. Ontzettend mooi om te zien! En zijn kennis en ervaring kunnen we binnen het CDJA goed gebruiken. Vorig jaar rondde hij de lerarenopleiding af voor het vak biologie, en volgend jaar start hij aan de opleiding onderwijswetenschappen. Dit maakt nieuwsgierig: wat heeft hem doen overtuigen om lid te worden van het CD(J)A?
‘Zijn leven toont mij dat niets onmogelijk is en dat met hard werken veel bereikt kan worden’ – Ugur Tultak over zijn vader.
Waarom heb je gekozen voor het CDJA?
Ik heb voor het CDJA gekozen, omdat ik ook op het CDA stem. Ik ben zeer geïnteresseerd in politiek en wil graag mijn bijdrage leveren aan de maatschappij via politiek. Omdat ik CDA stem leek het CDJA een goede opstart om kennis te maken met politiek; mensen te leren kennen met meer ervaring en kennis en mijn eigen horizon te verbreden over vraagstukken die actueel zijn.
Wat betekent de christendemocratie voor jou?
Christendemocratie betekent voor mij een maatschappij voor elkaar en met elkaar. Een maatschappij waar iedereen een bijdrage aan levert en waarin men met elkaar deze verbetert.
Wie is je inspiratiebron?
Mijn inspiratiebron is mijn vader die als kind in Nederland kwam, zonder enige kennis van het land of de taal. Keihard werken is wat mijn vader deed om de universiteit af te ronden. Zijn leven toont mij dat niets onmogelijk is en dat met hard werken veel bereikt kan worden. Zijn woorden waren daarbij altijd: ‘Focus op je doel’.
Als je één onderwerp mocht agenderen op de politieke agenda: wat zou dat zijn en waarom?
Als ik een onderwerp mocht agenderen op de politieke agenda, zou ik kiezen voor aantrekkelijkheid van het onderwijs voor jongeren in probleemwijken. In de drie jaar dat ik zelf voor de klas heb gestaan op een school in Rotterdam, heb ik gemerkt dat jongeren uit een omgeving komen, waarin school vaak geen prioriteit is. Deze jongeren hopen het op allerlei manieren ”te maken” in het leven behalve met school. Ik zou in de politieke arena hier aandacht voor vragen en zoeken naar oplossingen.
Reacties zijn gesloten.